واعظ / منبری / سخنران
واعظ، منبری و یا سخنران واژه هایی است که برای بزرگواری به کار می رود که بخش مهمی از جلسه را اداره می کند؛ و با بیان معارف قرآن و اهل بیت علیهم السلام، نقش مهمی در رشد معنوی مخاطبین دارد. این شخص باید ترجیحاً کسی باشد که از حوزه های علمیه فارغ التحصیل شده باشد، و مطالعات و پژوهشهای عمیق دینی داشته باشد.
ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽرحمه الله: ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﻣﻄﻬﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦعلیه السلام ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ، «این کتیبه های سیاه که بر در و دیوار حسینیه و محل عزاداری نصب کرده اند، ما را شفاعت میکنند».
قال الصادق علیه السلام:
نَفَسُ المَهمومِ لِظُلمِنا تَسبیحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادةٌ.
نفس کسی که به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود تسبیح و اندوهش برای ما عبادت است.
امالی شیخ مفید/ ص 338
مراقبت بر اذکار و ادعیه
مداح باید بیش از دیگران، اهل دعا و ذکر باشد؛ و ملزم باشد تا برای بالا بردن توان روحی خود دائم الذکر و مقید باشد که در ایام و اوقات خاص به دعاهای مخصوصه مشغول گردد.
مداح باید اهل خلوت با خدا، ذکر پنهانی و اشک و تضرع در دعا باشد.
دنیای مداحی از آن جاهایی است که افراد با انگیزه های مختلف به آن وارد می شوند و البته کسانی نتیجه می گیرند که با انگیزه ی الهی به این وادی پا گذاشته اند.
برخی به دنبال مادیات و برخی برای کسب معنویات این مسیر را برگزیده اند؛ که به تحقیق باید گفت این راه، راهی است که اگر در آن به جز کسب رضای الهی هدف دیگری تعقیب شود، انسان چیزی عایدش نمی شود الا «خسران الدنیا و الآخرة».
