یادمان نرود که ما چهارده معصوم داریم و کُلُّهُم نُورٌ وَاحِدٌ؛ پس گرامیداشت همه بر ما لازم است، نه مانند برخی که فقط در شادی و عزای برخی از امامان شادند و یا محزونند. پس به یاد داشته باشیم که برای نمونه، گرامیداشت امام جواد علیه السلام، همان قدر ارزشمند است که بزرگداشت امام صادق علیه السلام.
به مناسبت خواندن
مداح باید با توجه به مناسبت بخواند، یعنی در ایام حزن، محزون و در ایام شاد، شاد بخواند. و حتی با توجه به مناسبت جاری مجلس را اداره کند، مثلاً اگر ایام شهادت امام عسگری علیه السلام است، مداح باید جلسه را با محوریت عزاداری برای امام عسگری علیه السلام اداره کند؛ و اگر ایام ولادت امام باقر علیه السلام است، برای ولادت آن حضرت سرود بخواند؛ نه مانند برخی که در اعیاد سینه می زنند و در مجلس عزا، کف!
اَللَّهُمَّ اجعَل عَوَاقِبَ اُمُورِنَا خَیراً.
ذاکر / مداح
کسی که مسئولیت مداحی و ذکر مصیبت را در جلسه دارد را ذاکر یا مداح می گویند ...
واعظ / منبری / سخنران
واعظ، منبری و یا سخنران واژه هایی است که برای بزرگواری به کار می رود که بخش مهمی از جلسه را اداره می کند؛ و با بیان معارف قرآن و اهل بیت علیهم السلام، نقش مهمی در رشد معنوی مخاطبین دارد. این شخص باید ترجیحاً کسی باشد که از حوزه های علمیه فارغ التحصیل شده باشد، و مطالعات و پژوهشهای عمیق دینی داشته باشد.
خوب است که بدانیم بهترین سن برای صداسازی سن 17 تا 25 سال است، و یکی از شرایط مهم برای موفقیت در مداحی صداسازی است.
زودتز از این سن مناسب نیست، چرا که حنجره هنوز در حال رشد است و صدا دائما در حال تغییر. پس صداسازی جواب نمی دهد. البته مداحی قبل از این سن ثمرات زیادی دارد: از قبیل انس با اهل بیت علیهم السلام، رشد معنوی، کسب تجربه، آشنایی با شعر و سبکهای مختلف مداحی. تنها کاری که در این سن جواب مناسب نمی دهد، صداسازی است که باید بعد از 17 سالگی اتفاق بیفتد ...
وقت شناسی
مداح باید وقت شناس نیز باشد؛ یعنی با توجه به شرایط حاکم بر جلسه، آن را مدیریت کند، نه کوتاه بخواند و نه طولانی، بلکه به اقتضای جلسه مناسب بخواند.
این مناسب خواندن در جلسات مختلف تعاریف مختلفی دارد، و نمی توان قاعده ی کلی صادر کرد.
خوش قولی
مداح باید مجسمه ی خوش قولی باشد، یعنی اگر برای حضور در مجلسی وعده کرد، همه مطمئن باشند که سر وقت حاضر می شود. چرا که معمولا محور جلسات مداحی آن است، و اگر مداح دیر برسد، مجلس ارباب به هم می ریزد؛ و وای بر نوکری که مجلس اربابش را خراب کند.
آیت الله شهید مطهری رحمه الله: اگر از ما بپرسند شما در روز عاشورا که حسین حسین میگویید و به سر خودتان میزنید چه میخواهید بگویید. باید بگوییم: میخواهیم در کوثر حسینی روح خودمان را شستشو دهیم خودمان را زنده کنیم از نو مبادی و مبانی اسلام را بیاموزیم. روح اسلام را از نو به خودمان تزریق کنیم ما نمی خواهیم احساس شهادت در ما فراموش شود این فلسفه ی عاشورا است.
ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ رحمه الله ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷـﺎﻥ ﭘﺎﯼ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ی ﮐﻔﺶ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪ.
آیت الله بروجردی رحمه الله: به مقداری که امام حسینعلیهجالسلام، بزرگ و واجب الاحترام است، منسوبین به آن حضرت هم لازم الاحترام می باشند.
