اولین کسى بودند که مجالس عزادارى اهل بیت علیهم السّلام را تاءسیس کردند.
حضرت ضمن برپایى این مجالس به خط دهى و جهت دادن آن نیز مى پرداختند. ایشان به «مالک جهنى » مى فرماید:وقتى همدیگر را مى بینید بر آن حضرت گریه کنید و یکدیگر را تعزیت دهید و بگویید:« اَعظَمَ اللهُ اُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالحُسینِ وَ جَعَلَنَا وَ اِیَّاکُم مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِیهِ الاِمَام المَهدِى مِن آلِ مُحمّد صَلَى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم.»
امام صادق علیه السّلام در مورد ایشان فرمودند: «على بن حسین بیست سال گریه کرد به طورى که هرگاه در جلوى آن حضرت غذایى گذاشته مى شد مى گریست .
کَیف لا اَبکِى وَ قَد مُنِعَ اَبِى مِن المَاءِ کَانَ مُطلَقَاً لِلسَّبَاعِ وَ الوُحُوشِ.
چطور گریه نکنم در حالی که پدرم را از آب منع کردند؛ آبی که بر وحوش و درندگان آزاد بود.
مرحوم آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی رحمة الله علیه سر درس خارج فقه و اصول در جواب اشکالی به طلبه ای جوابی دادند که طلبه قانع نشد؛ حضرت استاد پاسخ را به بعد از کلاس محول کردند.
طلبه به نشانه ی اعتراض گفت:
آقا اینجا درس است، جلسه ی روضه که نیست ...