به مناسبت خواندن
مداح باید با توجه به مناسبت بخواند، یعنی در ایام حزن، محزون و در ایام شاد، شاد بخواند. و حتی با توجه به مناسبت جاری مجلس را اداره کند، مثلاً اگر ایام شهادت امام عسگری علیه السلام است، مداح باید جلسه را با محوریت عزاداری برای امام عسگری علیه السلام اداره کند؛ و اگر ایام ولادت امام باقر علیه السلام است، برای ولادت آن حضرت سرود بخواند؛ نه مانند برخی که در اعیاد سینه می زنند و در مجلس عزا، کف!
اَللَّهُمَّ اجعَل عَوَاقِبَ اُمُورِنَا خَیراً.
وقت شناسی
مداح باید وقت شناس نیز باشد؛ یعنی با توجه به شرایط حاکم بر جلسه، آن را مدیریت کند، نه کوتاه بخواند و نه طولانی، بلکه به اقتضای جلسه مناسب بخواند.
این مناسب خواندن در جلسات مختلف تعاریف مختلفی دارد، و نمی توان قاعده ی کلی صادر کرد.
خوش قولی
مداح باید مجسمه ی خوش قولی باشد، یعنی اگر برای حضور در مجلسی وعده کرد، همه مطمئن باشند که سر وقت حاضر می شود. چرا که معمولا محور جلسات مداحی آن است، و اگر مداح دیر برسد، مجلس ارباب به هم می ریزد؛ و وای بر نوکری که مجلس اربابش را خراب کند.
مؤدب بودن
مداح چون منتسب به بزرگان و اربابان ادب است باید در اوج قلّه ی ادب باشد. این ادب هم باید در رفتار و هم در گفتار مداح تجلی داشته باشد. در انتخاب کلمات و در برخورد با دیگران باید نهایت ادب را رعایت نماید.
بی ادبی مداح به پای ارباب او گذاشته می شود و لذا بسیار باید در این باب دقت شود.
تشویق دیگران
یک مداح باید مروج فرهنگ ستایشگری باشد، یعنی باید دیگران را نیز تشویق به مدح اهل بیت علیهم السلام باشد، نه اینکه مانند برخی حرفه ها مانع ورود دیگران شود.
عاشق همیشه از شلوغ شدن خانه ی معشوق ناراحت می شود، الا در دستگاه اهل بیت علیهم السلام که شلوغ بودن خانه ی معشوق در این دستگاه، آرزوی عاشق است.
سخاوت
یکی از ویژگیهای مداح، سخاوت است. مداح نباید در قید و بند پول باشد. باید چشم و دلش سیر باشد. نه تنها نباید دنبال پول باشد، بلکه باید به دیگران هم کمک کند و دست و دل باز باشد.
تواضع
از ارکان اخلاق یک مداح این است که نباید خودش را برای دیگران بگیرد و اصطلاحاً باید خاکی باشد. چرا که فرمود: هر کس برای رضای خدا تواضع پیشه کند، خدا او را بالا می برد و بزرگش می کند.
اعتماد به نفس
از خصوصیات مداح این است که خود را باور داشته باشد و به خود بقبولاند که با توکل به خدا و با عنایت اهل بیت علیهم السلام و با تکیه بر توان خود می تواند از پس اداره ی جلسه بر بیاید. اگر خود این باور را نداشته باشد، هیچ گاه نمی تواند از پس مداحی بر بیاید.
مراقبت بر اذکار و ادعیه
مداح باید بیش از دیگران، اهل دعا و ذکر باشد؛ و ملزم باشد تا برای بالا بردن توان روحی خود دائم الذکر و مقید باشد که در ایام و اوقات خاص به دعاهای مخصوصه مشغول گردد.
مداح باید اهل خلوت با خدا، ذکر پنهانی و اشک و تضرع در دعا باشد.
انجام واجبات
یک مداح همانند هر فرد با ایمانی باید همه ی تلاش خود را صرف نماید تا هیچ واجبی از او فوت نگردد. نگاه او به فرائض دینی باید نگاه ویژه ای باشد. چنان که به مدد نیروی تقوی باید مراقب همه ی اعمال خود باشد.
