آیت الله علامه امینی رحمه الله به هنگام شنیدن مدایح و مراثی آل محمد چنان بی قرار می شد که بر اثر شادی یا اندوه ، زمان و مکان را از یاد می برد و روحش
چنان به پرواز در می آمد که گویی هم اکنون در همان صحنه ای است که اشعار و مدایح و
مراثی از آن سخن می گوید.