یکی از عولمل ناکامی مداحان مبتدی، ترس از پشت میکروفن قرار گرفتن است. یعنی خود میکروفن دست گرفتن و تسلط بر مجلس خود قصه ای است در خور توجه. چنان چه گفته اند: اگر کسی میکروفن به دست گرفت و بر استرس حاصله غلبه کرد و توانست از این خوان رد شود، امید است که بتواند مداح خوبی شود، ان شاء الله.
دنیای مداحی از آن جاهایی است که افراد با انگیزه های مختلف به آن وارد می شوند و البته کسانی نتیجه می گیرند که با انگیزه ی الهی به این وادی پا گذاشته اند.
برخی به دنبال مادیات و برخی برای کسب معنویات این مسیر را برگزیده اند؛ که به تحقیق باید گفت این راه، راهی است که اگر در آن به جز کسب رضای الهی هدف دیگری تعقیب شود، انسان چیزی عایدش نمی شود الا «خسران الدنیا و الآخرة».
اولین مداح خلقت، حضرت جبرائیل است که پس از هبوط حضرت آدم، برای تسهیل توبه ی حضرت، برای او مرثیه ی عطش حضرت حسین علیه السلام را می خواند؛ و اشک حضرت آدم او را شایسته ی بخشش می نماید ...
مداحی در لغت یعنی تعریف و تمجید کردن و در اصطلاح ذکر فضائل انمه ی اطهار علیهم السلام را می گویند.
از آنجا که کسانی که مورد مدح واقع می شوند در نهایت عظمت و بزرگی اند، این ذکر نیز باید در نهایت جمال و لطافت اتفاق بیفتد و این است که موضوع را اهمیت می بخشد.
