امام صادق علیه السّلام در مورد ایشان فرمودند: «على بن حسین بیست سال گریه کرد به طورى که هرگاه در جلوى آن حضرت غذایى گذاشته مى شد مى گریست .
کَیف لا اَبکِى وَ قَد مُنِعَ اَبِى مِن المَاءِ کَانَ مُطلَقَاً لِلسَّبَاعِ وَ الوُحُوشِ.
چطور گریه نکنم در حالی که پدرم را از آب منع کردند؛ آبی که بر وحوش و درندگان آزاد بود.
